Kilka słów wstępu

Witajcie!
Mam na imię Gabriela i zapraszam wszystkich do czytania mojego nowego opowiadania. Jest ono w pewien sposób związane z "Let us die young", które nadal prowadzę. Nie jestem jeszcze dokładnie pewna wszystkiego, co się tu pojawi. Pomysł na rozwinięcie postaci Henley zrodził się w mojej głowie zupełnym przypadkiem. Traktuję to trochę jak próbę sprawdzenia się w czymś nowym. Opowiadanie ma być dość depresyjne i poruszające parę problematycznych spraw. Postaram  jak najlepiej wczuć się w bohaterkę i przekazać wam  targające nią emocje. Przepraszam jeśli rozdziały nie będą się pojawiały regularnie, ale liceum i zajęcia pozalekcyjne skutecznie ograniczają mój czas wolny. Liczę na to, że pomożecie mi i przyjmiecie entuzjastycznie to opowiadanie. Każda opinia jest dla mnie ważna, więc bardzo proszę o komentowanie. Jestem tylko człowiekiem i robię wiele błędów. Mam nadzieję, że wytkniecie mi je do poprawy ;). 
Kończąc, dziękuje każdej osobie za to, że jest i za poświęcenie swojego czasu na czytanie!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prologue

  *Piosenka* ...Jedenaście, dwanaście, trzynaście, czternaście... Kauczukowa piłeczka odbijała się rytmicznie od obdrapanej ściany. Dziewczyna wpatrywała się w nią zirytowana. Siedzenie w tym pokoju doprowadzało ją do szału. Nienawidziła sierocińca i wszystkiego co było z nim związane. W zasadzie określenie pokój nie pasowało do tej klitki. Wielokrotnie w duchu dziękowała Bogu za brak klaustrofobii. Gdyby kiedykolwiek ją miała, to z pewnością zwariowałaby siedząc w tym pomieszczeniu. Była to jednak  częściowo jej własność, więc starała się doceniać to miejsce jak mogła. Niewiele rzeczy posiadała, więc nauczyła się szanować chociaż to co już do niej należało. Jeszcze trochę ponad rok i będzie musiała znaleźć sobie coś innego do zamieszkania. Nie miała pojęcia co zrobi kiedy skończy osiemnaście lat, ale cicho marzyła, że jakoś się jej ułoży. Dwadzieścia cztery, dwadzieścia pięć... Pieprzony Harry, pomyślała. Jak zwykle pouczał ją przy spotkaniu i traktował jak małą dziewc
Czytaj

Chapter 6

Powieki Henley podrażniły ostre promienie słońca. - Przecież mamy kwiecień - wymruczała z niezadowoleniem. Przetarła oczy i rozejrzała się dookoła. To z pewnością nie był jej pokój. Znajdowała się na dużym białym łóżku w małym, ale bardzo nowoczesnym i eleganckim mieszkaniu. kuchnia była połączona z małą jadalnią/salonikiem i sypialną. Otwarta przestrzeń sprawiała, że pokój wydawał się być znacznie większy niż w rzeczywistości. Ściany były pomalowane na biało i wisiało na nich wiele roślin doniczkowych. Henley nie znała nikogo, kto mógłby mieszkać w tak eleganckim otoczeniu. Zza drzwi po jej lewej stronie dobiegał szum prysznica. To odkrycie rozbudziło Henley do końca. Usiadła, zestresowana, próbując zebrać myśli. Czyje to może być mieszkanie? Spojrzała na siebie i odkryła, że ma na sobie tylko majtki i t-shirt jakiegoś rockowego zespołu. Próbowała przypomnieć sobie cokolwiek z poprzedniego wieczoru, ale w jej głowie panowała pustka. Czy są tu jej rzeczy? Dostrzegła na krześle przy
Czytaj

Chapter 1

*Piosenka*    Siedząc w prawie pustym autobusie, dziewczyna włożyła w uszy słuchawki i puściła muzykę najgłośniej jak się dało. Zaczęła kiwać do rytmu głową, a po chwili sięgnęła do torby. Grzebała w niej chwilę, po chwili wyciągając podręczny notatnik i niebieski długopis. Melancholijnie spojrzała w szybę, za którą iskrzyły się w światłach latarni krople deszczu. Londyńska pogoda dobijała niektórych ludzi, ale ona już dawno zdążyła się do niej przyzwyczaić, prawdopodobnie w cieplejszym kraju czułaby się dużo gorzej. Westchnęła zrezygnowana, otwierając zeszyt na przypadkowej stronie i zaczęła pisać.  11.03 Nigdy wcześniej nie prowadziłam pamiętnika, bądź jak inni to wolą nazywać dziennika. Nazywam się Henley Wright. W październiku skończę siedemnaście lat, więc w zasadzie czeka mnie tylko rok do osiemnastu i upragnionej wolności. Nie wiem czy sobie poradzę, ale nie mam wyboru. Przeraża mnie to, ale jednocześnie zachwyca i stawia jakiś cel. Wydaje mi się, że chcę zacząć pisać te
Czytaj